Jeszcze przed premierą w krakowskim „Znaku” drukowaliśmy w kwartalniku literackim Domu Kuncewiczów „Klematis” trzy fragmenty Lekcji angielskiego Wilhelma Dichtera. Pisarz powierzył nam swój tekst do pierwszego numeru, co poczytujemy sobie za zaszczyt. Wreszcie w roku 2010, jesienią, Dichter przyjechał po raz pierwszy w życiu do Kazimierza. Był pod urokiem miasteczka. My natomiast — gospodarze i goście Domu Kuncewiczów — byliśmy pod wrażeniem jego pięknej polszczyzny oraz opowieści o roli piśmiennictwa w historii kultury i życiu człowieka.
Obecny na spotkaniu autorskim red. Grzegorz Józefczuk przeprowadził w Wilhelmem Dichterem wywiad opublikowany w lubelskiej edycji „Gazety Wyborczej”. Autor trzech książek wydanych, kolejno, w latach 1996, 1999, 2010 — Koń pana Boga, Szkoła bezbożników i Lekcja angielskiego — powiedział między innymi:
— Przez większość mojego życia, niemal każdego dnia, a jeżeli nie każdego to co drugiej, trzeciej nocy, śniło mi się, że gonią mnie Niemcy i strzelają do mnie. Bałem się zasypiać. Od pewnego czasu, kiedy doszedłem gdzieś do połowy książki, przestało mi się to śnić. Odczuwam ogromną ulgę. Być może jest to związane z tym, co napisałem, że w otwarty sposób poruszyłem w niej pewne tematy, że ośmieliłem się przed samym sobą myśleć o tym.
Warto też przytoczyć opinię Stanisława Barańczaka, który w posłowiu do Konia pana Boga tak scharakteryzował książkę Dichtera:
„To powieść, którą przeczytać trzeba, choćby po to, aby uświadomić sobie, że nawet dziś, u kresu absurdalnego i morderczego stulecia, literatura nie zatraciła jeszcze całkowicie zdolności wytrącania nas z bezmyślnego zobojętnienia”.
Wilhelm Dichter — polski pisarz pochodzenia żydowskiego. Urodził się w r. 1935 w Borysławiu (dziś Ukraina). Cudem przeżył wojnę. Od r. 1968 mieszka w Tewkesbury w okolicach Bostonu. Jest inżynierem, uczniem prof. Piotra Apolinarego Wilniewczyca. W USA był ekspertem w zakresie balistyki, następnie pracował jako specjalista od programowania grafiki komputerowej
ALE KSIĄŻKI / AND YET THE BOOKS 